Toepassingscaseanalyse van radiofrequentie-identificatietechnologie in dierbeheer in de veehouderij

In de afgelopen 10 jaar zijn er overal ter wereld dierepidemieën uitgebroken, wat de veehouderijsector in de wereld, met name in Europa, zwaar heeft getroffen en veel aandacht heeft getrokken van alle landen ter wereld, met name Europese landen, waardoor regeringen snel beleid hebben geformuleerd en verschillende methoden hebben aangenomen. maatregel. Om deze reden hebben landen over de hele wereld het beheer van dieren in de veehouderij en -handel versterkt en is de identificatie en het volgen van dieren een van de belangrijkste maatregelen geworden die door landen worden genomen. De Britse overheid bepaalt bijvoorbeeld dat verschillende volg- en identificatiemethoden moeten worden toegepast voor runderen, varkens, schapen, geiten, paarden en andere fokdieren.

1. Identificatie en tracking van dieren

Identificatie en tracking van dieren verwijst naar een technologie die een specifieke tag gebruikt om te corresponderen met het dier dat moet worden geïdentificeerd door een bepaald technisch middel, en kan de relevante kenmerken van het dier op elk moment volgen en beheren.

De identificatie en tracking van verschillende dieren kan de controle en het toezicht op buitenlandse dierziekten versterken, de veiligheid van inheemse soorten beschermen en de veiligheid van de internationale handel in veeproducten waarborgen; het kan het vaccinatie- en ziektepreventiebeheer van de overheid van dieren versterken en de bescherming van dieren verbeteren. Ziektediagnose- en rapportagemogelijkheden en noodrespons op binnenlandse en buitenlandse dierepidemieën. Daarom is het identificatie- en trackingbeheer van dieren niet alleen de behoefte van de veehouderij, maar ook een nationaal overheidsgedrag en een internationaal gedrag. Hieronder wordt de identificatie en tracking van respectievelijk runderen, varkens en schapen geïntroduceerd.

Identificatie en tracking van vee

Op dit moment is er in Europa een trackingsysteem voor vee opgezet. In september 1998 kondigde het Verenigd Koninkrijk plannen aan voor een trackingsysteem voor vee. Eind 1999 implementeerden alle lidstaten van de Europese Gemeenschap dit systeemplan.

De Britse overheid bepaalt dat vee dat na 1 juli 2000 is geboren of geïmporteerd, digitaal moet worden geïdentificeerd. Identificatie en registratie van vee omvat aspecten zoals identificatie, boerderijgegevens en vergunningen. Het identificatielabel moet binnen 20 dagen na de geboorte van de koe worden aangebracht. Het identificatielabel bevat de identificatiecode van de koe en deze identificatiecode zal de koe haar hele leven vergezellen. In de boerderijgegevens staan alle details van de geboorte, import, verplaatsing en dood van elke koe. Elke koe heeft een CTS-licentie, waarin het volledige leven van de koe is opgeslagen. CTS is een geautomatiseerd systeem voor het volgen en beheren van vee dat in het Verenigd Koninkrijk is opgezet. De Britse overheid betaalde voor de oprichting en het eerste gebruik ervan.

Identificatie en volgen van varkens

Vanaf 1 november 2003 is het Verenigd Koninkrijk begonnen met het implementeren van nieuwe normen voor de identificatie van varkens. De nieuwe norm heeft verschillende identificatievereisten voor alle varkens jonger dan + jaar die rechtstreeks naar het slachthuis worden gestuurd en varkens ouder dan één jaar die naar een andere bestemming worden gestuurd.

Identificatie en volgen van schapen

Sinds 1 januari 2008 verplichten de Europese voorschriften de elektronische identificatie van schapen. Om de werking van het elektronische identificatiesysteem te verifiëren, start Delta in maart 2004 een realtime elektronische identificatie- en digitale transmissietest in een echte omgeving. Boeren, ranches en slachthuizen kiezen verschillende elektronische identificatiesystemen. Het testprogramma eindigde in maart 2005 en het rapport werd in juni van datzelfde jaar ingediend.

Bovendien bepaalt de Britse overheid dat vanaf 30 juni 2004 alle paarden geïdentificeerd en gevolgd moeten worden.

Momenteel zijn de meest gebruikte methoden voor dieridentificatie: oormerken, rugmerken, halskettingen, staartmerken, vriesafdrukken, tatoeages, verfmerken en beenmerken, enz. De praktijk van elektronische dieridentificatie in de afgelopen jaren laat zien dat radiofrequentie-identificatie (Radio Frequency IdenTification, RFID) onder de elektronische identificatiemethoden een steeds belangrijkere rol speelt in het beheer van dieren.

2. Radiofrequentie-identificatie RFID-technologie

Radiofrequentie-identificatie is een contactloze automatische identificatietechnologie, die de kenmerken heeft van een grote gegevensopslagcapaciteit, leesbaar en beschrijfbaar, sterk penetrerend vermogen, lange lees- en schrijfafstand, hoge leessnelheid, lange service leven, en goede aanpassing aan de omgeving. En het is de enige automatische herkenningstechnologie die multi-target herkenning kan realiseren.

RFID bestaat uit een lezer (lezer) en een elektronische tag (tag). Bevestig de elektronische tag aan het oppervlak of de binnenkant van het geïdentificeerde object (zoals een dier), en wanneer het herkende object (zoals een dier) het herkenningsbereik van de lezer betreedt, leest de lezer automatisch de object in de elektronische tag (zoals Animal) identificatiegegevens, om de functie van het automatisch identificeren van objecten (zoals dieren) of het automatisch verzamelen van informatie en gegevens van objecten (zoals dieren) te realiseren.

(1) Lezer

De RFID-lezer bestaat uit modules zoals een besturingssysteem, een communicatie-interface, een microstripantenne en een voeding. Handheld reader (Handheld reader, HR) is een soort reader onder hen, en het is geschikt voor mobiele gebruikers om vast te houden en te gebruiken, en het werkingsprincipe is precies hetzelfde als andere readers. Naast de modules van algemene readers, kan het ook LCD-toetsenbord en barcodescanmodules hebben. HR-communicatie-interface kan 802.11, RS323 kiezen. De voedingsspanning van HR wordt gevoed door een oplaadbare batterij; het besturingssysteem kan WinCE of andere besturingssystemen zijn; de gegevensopslag is 32 MB flashgeheugen en 32 MB intern geheugen; de antenne is een ingebouwde antenne of een sondedetector.

(2) Elektronische tags

De elektronische tag is samengesteld uit modules zoals gegevensopslag, gegevensverwerking, communicatie-interface, microstripantenne en voeding. De elektronische tag schrijft de ID-code en de relevante informatie van het item. Elektronische tags zijn onderverdeeld in passieve elektronische tags en actieve elektronische tags volgens verschillende voedingsvormen. De voeding van passieve elektronische tags wordt verkregen uit het radiofrequentiesignaal dat door de lezer wordt verzonden, dus de lezer moet een hoger transmissievermogen en een kortere herkenningsafstand hebben. Actieve elektronische tags worden gevoed door hun eigen microbatterijen, dus de vereisten voor het transmissievermogen van de lezer zijn laag en de herkenningsafstand van het systeem is relatief lang. Vergeleken met actieve elektronische tags hebben passieve elektronische tags de voordelen van lage kosten, geen onderhoud, hoge betrouwbaarheid en een lange levensduur. Bij de identificatie en tracking van dieren gebruiken de meesten van hen passieve elektronische tags, behalve voor speciaal wetenschappelijk onderzoek dat actieve elektronische tags gebruikt.