Traceerbaarheid van RFID-technologie vergroot de merkinvloed van de pluimveehouderij op het platteland

De toepassing van RFID-technologie in de veehouderijsector heeft voornamelijk twee aspecten. Enerzijds is het om een veehouderijmanagementsysteem op te zetten voor de fijne fokkerij van dieren, en anderzijds is het om een diervolgsysteem op te zetten. Meer dan 20 landen en regio's over de hele wereld hebben RFID-technologie omarmd om het voedselproductieproces te volgen en traceren, en hebben goede resultaten behaald.

Het RFID-gebaseerde traceerbaarheidssysteem identificeert de beheerobjecten van de schakels van de toeleveringsketen, zoals de groei van fokdieren, vleesverwerking, opslag en Detailhandel, en verbindt ze met elkaar, en drukt deze identificaties vervolgens uit met barcodes en door mensen leesbare methoden. Zodra een vleesproduct een gezondheids- en veiligheidsprobleem heeft, kan het via deze labels worden getraceerd om de reikwijdte van het veiligheidsprobleem nauwkeurig te beperken, de schakel te achterhalen waar het probleem zich heeft voorgedaan en de geografische locatie, slacht- of verwerkingsinstelling van de relevante plaats van herkomst te traceren. Op deze manier kan de levering van goederen op deze plaatsen worden geblokkeerd om naar de markt te stromen, en kan er effectief bestuur worden uitgevoerd.

Elke stap van het kippenproject

De kippenboerderij van het Bubu-kippenproject in Cha'an Town, provincie Anhui, is vrij uitgebreid en het is geen kippenboerderij in de traditionele zin, maar er is een groot gebied afgebakend voor het houden van kippen.

De landelijke aquacultuurindustrie staat al lange tijd onderaan de industriële keten. De grootste beperking is het gebrek aan vertrouwen tussen landelijke en stedelijke gebieden, veroorzaakt door informatieasymmetrie, en landelijke gebieden kunnen hun groene en vervuilingsvrije hulpbronnen niet omzetten in merkvoordelen. Technologieën zoals blockchain en het internet der dingen kunnen dit probleem gewoon oplossen.

Bubu Chicken lost bijvoorbeeld vooral de pijnpunten van de pluimveehouderij op het platteland op: geen verkoopkanalen, lage winsten en weinig merkinvloed. Bubu Chicken heeft ook concepten ontwikkeld zoals "het leven van kippen transparant en zichtbaar maken" en "blockchain armoedebestrijding scharrelkippen". De moeilijkheid om onverkoopbaar te zijn.

Naast het adopteren van blockchain en andere technologieën introduceert het Bubu Chicken-project ook de landbouwverzekering van onroerendgoedverzekeringsmaatschappijen om risico's van kippenfokkerij te dekken. Voorheen moesten risicobeoordelaars, wanneer boeren een landbouwverzekering voor hun kippen kochten, ter plekke controleren hoeveel landbouwactiva er waren en beoordelen of deze kippen zouden sterven en hoeveel inkomensverlies er zou worden veroorzaakt... Vanwege het hoge beoordelingsproces en de kosten zijn boeren niet gemotiveerd om een verzekering af te sluiten en zijn verzekeringsmaatschappijen niet gemotiveerd om een verzekering te onderschrijven.

De blockchain biedt een nieuwe manier van denken voor het verzekeren van landbouwverzekeringen: aangezien boerenkippen gebruikmaken van blockchain-traceerbaarheid tegen namaak, hoeveel kippen boeren hebben grootgebracht en wat het sterftecijfer is in de afgelopen drie maanden... hoeven deze gegevens alleen maar door de blockchain te gaan. De gegevens kunnen in realtime bekend zijn, wat het risico op verzekerings- en kredietrisicobeheersing en -evaluatiekosten vermindert en het enthousiasme van verzekeringsmaatschappijen voor het verzekeren van boeren en het fokken van activa vergroot.

Naast landbouwverzekeringen kunnen banken op basis van de activagegevens op de blockchain risicobeoordelingen uitvoeren op leningen van boeren, wat ook de oplossing van landbouwleningsproblemen bevordert, de drempel voor ondernemende boeren om financiële diensten te verkrijgen aanzienlijk verlaagt en de ontwikkeling van plattelandsondernemerschap bevordert.

Stapsgewijs anti-namaak traceerbaarheidssysteem voor kippen

Het anti-namaak traceerbaarheidssysteem van Bubuji omvat hoofdzakelijk drie systemen: een gegevensverzamelingssysteem, een gegevensopslagsysteem in de keten en een gegevensverificatiesysteem.

01Gegevensverzamelingssysteem: elke kip heeft een unieke ID

Het gegevensverwervingssysteem is hoofdzakelijk afhankelijk van het ringvormige gesp-IoT-apparaat (merk kip) dat op de kippenpoot wordt gedragen om gegevens te verzamelen (de plaats die in het rood is gemarkeerd in de onderstaande afbeelding). De kippenkaart bevat een stappentelmodule, positioneringsmodule, communicatiemodule enzovoort.

Elke kippenkaart heeft een unieke ID die door het systeem wordt gegenereerd en een QR-code die kan worden gescand. Zodra de gesp van de kippenkaart is gesloten, begint deze te werken en kan deze niet meer worden gedemonteerd. Zodra deze is gedemonteerd, raakt het elektronische verbindingsapparaat in de gesp beschadigd, waardoor de functie voor het verzamelen van gegevens verloren gaat.

Nadat de kip brand start de werkmodus, verzamelt en uploadt de bewegingsstappen en coördinaten van de kip in realtime en stuurt deze regelmatig naar het communicatiebasisstation. Een communicatiebasisstation omvat doorgaans een primair basisstation en meerdere secundaire basisstations. De secundaire basisstations worden in een rasterpatroon ingezet en zijn verantwoordelijk voor het verzamelen van gegevens van kippen die in de buurt actief zijn en het gezamenlijk verzenden van de gegevens naar het primaire basisstation. Vervolgens stuurt het hoofdbasisstation alle berichten naar de berichtenmiddleware. Aangezien een groot aantal IoT-apparaten enorme hoeveelheden gegevensinhoud kan genereren, kan berichtenmiddleware hier als een overstromingsopslag fungeren, pieken afsnijden en dalen vullen.

02 Gegevensopslag on-chain systeem: de inhoud kan niet worden gemanipuleerd

Het systeem moet zich abonneren op de berichten in de berichtenmiddleware en de berichten opslaan en uploaden naar de chain.

Opslag: Vanwege de enorme hoeveelheid data die door IoT-apparaten wordt gegenereerd en de opslagbeperkingen van de blockchain zelf, kunnen niet alle data rechtstreeks op de keten worden opgeslagen. Daarom is een tussenliggend opslagmedium vereist om de originele data op te slaan.

Het tussenliggende opslagmedium kan een gedistribueerd Bestandssysteem zijn (zoals OSS, HDFS) of een gedecentraliseerd bestandssysteem (zoals IPFS). Bij het testen kunt u ook het lokale bestandssysteem gebruiken. Het systeem verzamelt regelmatig een bepaalde hoeveelheid berichten om bestanden te genereren en slaat deze op het bestandsopslagmedium op.

On-chain: Het systeem gebruikt het SHA-256-algoritme om de datasamenvatting van het opgeslagen bestand te berekenen en de digitale handtekening van het bestand te verkrijgen (aangezien de digitale handtekening van het bestand een samenvatting is van de originele inhoud van het bestand, genereert elke wijziging aan de originele inhoud van het bestand een nieuwe bestandshandtekening).

Vervolgens start het systeem een blockchaintransactie en plaatst het opslagpad van het bestand, de digitale handtekening van het bestand en het adres van de vorige transactie (PreHash) in het opmerkingenveld van de transactie die naar de keten moet worden geüpload. Zodra de blockchaintransactie is bevestigd door de consensus van elke node, wordt deze uitgezonden en opgeslagen in het grootboek van elke node, en kan de inhoud die in de transactie is opgeslagen niet worden gemanipuleerd.

03 Gegevensopvraag- en verificatiesysteem: scan de code om de informatie te weten

Nadat ze een kip hebben gekocht, kunnen consumenten de QR-code van het kippenmerk op de kippenpoot scannen (of de informatie van de RFID-chip in het sensorapparaat) om de volledige levenscyclusinformatie van het gekweekte product op te vragen, inclusief de tijd van binnenkomst, het aantal stappen, coördinaten, slachttijd, slachttijd, quarantaine-agentschap, logistieke informatie, blockchain laatste transactieadres (LastHash), enz.

Voordelen van RFID-technologie in de veehouderij

Elektronisch identificatiebeheer wordt al enkele jaren in Europa en de Verenigde Staten gebruikt en is een showcase van technologie geworden. Naast de toepassing van automatische rantsoen- en productiestatistieken binnen de onderneming, kan het ook worden gebruikt voor dieridentificatie, ziektebewaking, kwaliteitscontrole en het volgen van diersoorten. De voordelen van RFID-technologie in de veehouderijsector omvatten voornamelijk de volgende punten:

01 Contactloze identificatie, realtime en effectieve gegevensverzameling

RFID-technologie maakt gebruik van contactloze radiofrequentie-identificatie om de gegevens te verzamelen en te beheren in elektronische tags die in dieren of op hun lichaam zijn geplaatst. Het is een uiterst effectieve beheermethode om de gezondheidsstatus van dieren te begrijpen en het voorkomen van dierepidemieën te beheersen.

02 Waterdicht, kan worden aangebracht op het lichaam van dieren

Met behulp van laagfrequente tags kan het water en dierlijke lichamen binnendringen en is het ongevoelig voor water en metalen. Het kan gemakkelijk en snel worden gelezen, ongeacht of het label in het lichaam van het dier of op het lichaam is geplaatst.

03 Het nummer is uniek, niet gemakkelijk te vervalsen en gemakkelijk te beheren

Wanneer het dier wordt geboren, wordt de elektronische identificatie op het dier geplaatst en de elektronische identificatie is eenmalig te gebruiken, met een uniform nummer en een uniek nummer. Door het traceerbare beheer van individuele dieren wordt precisievoeding uitgevoerd om de kwaliteit van het vlees te verbeteren; tegelijkertijd worden gezondheidswaarschuwingen en kwaliteitsbewaking uitgevoerd, wat de economische voordelen van de onderneming aanzienlijk vergroot.

04 Combinatie met informatietechnologie is bevorderlijk voor het volgen van management

Via het ondersteunende softwarebeheerprogramma wordt de hele groeicyclus bewaakt. Bijvoorbeeld of het in een niet-vervuilde natuurlijke omgeving wordt gehouden, of het water, de bodem, de lucht en andere indexen aan de norm voldoen, het gebruik van diergeneesmiddelen en additieven, of het voer is vervuild door pesticiden of restadditieven, enz., en registreer op welke weide het in verschillende periodes wordt gehouden, en hun epidemische preventiesituatie, gezondheidsstatus en andere belangrijke informatie. Wanneer het voedseldier de slachtnorm bereikt, controleert het slachthuis strikt het "kwaliteitsdossier" van het dier, en pas nadat de strenge inspectie is geslaagd, kan het slachten worden uitgevoerd, en wordt het "dossier" gearchiveerd voor toekomstige "kwaliteitstraceerbaarheid".