Toepassingsanalyse van NFC in de financiële sector

1 achtergrond

NFC (Near Field Communication), wat near field communication-technologie is. Het is in dezelfde geest als RFID (Radio Frequency Identical Ion) en is een technologie die radiogolven met een frequentie van 13,56 MHZ gebruikt voor korteafstandscommunicatie binnen 10 cm. Er zijn verschillende communicatiesnelheden, 106 kbps, 212 kbps en 424 kbps. U kunt hieruit kiezen. Het kan worden gebruikt voor draadloze communicatie binnen 10 cm met een maximale snelheid van 212 kbps tussen verschillende elektronische apparaten zoals mobiele telefoons, digitale camera's, PDA's, personal computers en spelconsoles. .

Met de diepgaande promotie van RFID en de voortdurende ontwikkeling van NFC-technologie is NFC populair geworden op het gebied van kleine betalingen en neemt het toe in toepassingen in andere financiële velden.

2 Toepassingen van NFC in de financiële sector

2.1 Toepassing van NFC in microbetalingen

In de afgelopen tien jaar heeft de buitenlandse NFC-technologie zich vrij snel ontwikkeld, vooral in de verkenning van kleine betalingstoepassingen, zoals elektronische portemonnees, elektronisch geld in bustickets, entertainment- en Sporttickets, waarbij smartcards en mobiele telefoons als dragers steeds populairder worden. Breed scala aan toepassingen.

In het buitenland voeren operators en apparatuurfabrikanten in Frankrijk, Duitsland, de Verenigde Staten en andere plaatsen ook relevante tests uit op mobiele betalingsdiensten en boeken ze succes. In 2006 kondigden Philips, Nokia en andere bedrijven in Duitsland aan dat na tien maanden veldproeven de NFC-technologie commercieel in gebruik was genomen. Tegelijkertijd werd het NFC Forum, een non-profit branchevereniging, formeel opgericht om de ontwikkeling en popularisering van NFC te bevorderen, de implementatie en standaardisatie van NFC-technologie te promoten en samenwerking tussen apparaten en diensten te verzekeren.

In ons land heeft de toepassing van NFC-technologie zich de afgelopen twee of drie jaar bijzonder sterk ontwikkeld. Na Guangzhou, Shanghai en Beijing hebben veel steden zoals Shenyang en Zibo ook het gebruik van gemeentelijke vervoerskaarten gepromoot. Deze toepassing is nauw geïntegreerd met het subsidiebeleid van de gemeentelijke overheid, vereenvoudigt busprocedures met succes en verlaagt de kosten van het bussysteem, en wordt door het grote publiek verwelkomd.

Of het nu thuis of in het buitenland is, RFID begon te worden toegepast in de meest praktische, eenvoudige en volwassen NFC-microbetaling. De implementatie op creditcards en bankpassen is echter duidelijk ingewikkelder. De reden is dat de betrokken bedragen groot zijn en er zijn ook aspecten zoals hoe de belangen van financiële instellingen en andere ondernemingen te coördineren, financieel toezicht en transactierisico's. Desondanks promoten sommige ontwikkelde landen actief financiële diensten. Ons land heeft ook enkele financiële toepassingen onderzocht. Echter, in vergelijking met die landen, vallen financiële diensten in ons land bijna volledig binnen de jurisdictie van de overheid. Het land benadrukt uniform management. Hoewel er veel buitenlandse geavanceerde technologieën zijn die kunnen worden geïntroduceerd en geïmplementeerd, is het moeilijk om ze te implementeren. Momenteel zijn sommige financiële en communicatiebedrijven bezig met standaarden en pilotprojecten, maar het tempo van de implementatie van financiële toepassingen is veel langzamer dan dat van geavanceerde buitenlandse landen. Ik vraag me af wanneer dit werk met betrekking tot belangengroepen zal worden opgelost.

Naast de bovengenoemde institutionele problemen van volledig publiek eigendom van financiën, zijn er ook problemen met het begrip van informatiebeveiliging. Bijvoorbeeld, de tweede generatie residentiële ID-kaart legde te veel nadruk op informatiebeveiliging in het oorspronkelijke ontwerp, de productie en de uitgifte. Het was relatief gesloten en functies en secundaire ontwikkeling konden niet worden uitgevoerd. Momenteel is het alleen geschikt voor typische toepassingen zoals luchthavens en kan het niet worden gepopulariseerd. Oorspronkelijk een door de overheid gecontroleerde bewonersinformatiekaart, zou het op grote schaal moeten worden gebruikt in de medische sector, lijfrente en andere sociale zekerheid en openbare dienstverlening. Deze meest elementaire toepassingen moeten echter worden overgelaten aan de derde generatie bewoners-ID-kaart. Vrijwel al deze toepassingen zijn gerelateerd aan financiën en behoren tot het financiële veld. De tweede generatie ID-kaart heeft echter alleen persoonlijke identiteitsinformatie en deze reikwijdte is erg beperkt. Vóór de introductie van de tweede generatie ID-kaart hadden veel buitenlandse bedrijven gesuggereerd dat de ID-kaart kon worden geïmplementeerd en in meerdere functies zou moeten worden gebruikt. Het ministerie van Openbare Veiligheid verwierp deze suggesties echter en sloot buitenlandse technologie uit om redenen szoals "nationale veiligheid." De huidige hervorming van de ziektekostenverzekering zal de oude blauwhuidige "medische garantie" veranderen in RFID-kaarten. Dit is een belangrijke hervorming, maar kan niet worden gecombineerd met de tweede generatie kaart die ook is gebaseerd op het principe van RFID-technologie, wat als een tekortkoming moet worden beschouwd. Bovendien kunnen pensioencertificaten, lijfrentecertificaten, invaliditeitscertificaten, academische diplomacertificaten en andere documenten met betrekking tot openbare nutsvoorzieningen en financiën niet samen met de bewoners-ID-kaart worden samengesteld. Dit veroorzaakt niet alleen financiële verspilling en ongemak, maar creëert ook problemen voor criminelen. Een kans om van te profiteren. Het huidige fenomeen van herhaalde verboden op criminele individuen en bendes die valse certificaten en valse officiële zegels verkopen, is te wijten aan het feit dat de certificaten geen uniforme hightech-certificaten kunnen gebruiken. Eén kaart met meerdere toepassingen is een trend geworden in de huidige ontwikkeling van ID-kaarten, wat in aanmerking moet worden genomen bij de toekomstige ontwikkeling van slimme ID-kaarten in ons land.

2.2 Promotie van NFC-mobiele telefoons

Op dit moment hebben veel toepassingstests aangetoond dat de toepassing van NFC-technologie een positief effect heeft op het vergroten van de transparantie van de toeleveringsketen, het besparen van tijd en arbeidskosten en het verbeteren van de werkefficiëntie. Hotspots zijn voornamelijk geconcentreerd in de sectoren logistiek en warehousing, automatische tolheffing op snelwegen, intelligent stedelijk transport, productie en fabricage, enz. De volgende toepassingshotspot van NFC zal mobiele telefoons en auto-elektronica zijn.

Het inbedden van niet-smartcards in mobiele telefoons maakt niet alleen gebruik van de draagbaarheid en verwerkingsmogelijkheden van de mobiele telefoon, maar maakt ook gebruik van de informatie-uitwisselingsfunctie van contactloze smartcards. Deze technologie kan eenvoudig meerdere functies realiseren, zoals elektronische betaling en het downloaden van gegevens. De combinatie van mobiele telefoons en contactloze smartcards is de algemene trend. Vergeleken met traditionele smartcard technische specificaties, is het grootste verschil tussen NFC-technologie en traditionele smartcardtechnologie dat het actieve modus en passieve modus kan ondersteunen, wat betekent dat het uw mobiele telefoon in een kaartlezer kan veranderen. Dit opent veel ontwikkelingsruimte voor de toepassing van mobiele diensten met toegevoegde waarde.